6lib.ru - Электронная Библиотека
Название книги: Уратуйце нашы душы ! (на белорусском языке)
Автор(ы): Леонид Панасенко
Жанр: Научная Фантастика
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/uratuyce-nasi-dusi-_-_na-belorusskom-azike_-201673.html
Леанiд Панасенка УРАТУЙЦЕ НАШЫ ДУШЫ! Яшчэ нiколi ў жыццi ён не быў такi счаслiвы. Усё сышлося, зладзiлася як мага лепей. У канторы - парадак. Нарэшце з'явiлiся грошы, а адкуль i як - што каму да гэтага. Дом - поўная чаша, жонка задаволеная жыццём, што з жанчынамi бывае астранамiчна рэдка, дзецi здаровыя. Што яшчэ, скажыце, трэба нармальнаму, сярэдняму чалавеку? Так, ён ведае, што не вызначаецца асаблiвым розумам i не дасягнуў вяршынь, ён ведае дзесяткi спакусаў, якiя недаступныя яму i будуць недаступнымi яго дзецям - i тым не менш шчаслiвы. Бо ведае ўсяму цану i мяжу. Ён даволi малады, Бог даў яму здароўе, дастатак i яшчэ - вось гэтае чароўнае юнае стварэнне, што сонна дыхае цяпер яму ў плячо. Зрэшты, якая лухта. Нiхто нiчога яму не даваў. Ён усё зрабiў сам, сам дасягнуў, здабыў, заваяваў. I калi ўжо дзякаваць за гэта, дык не Богу, не ўдачы, не выпадку, а сабе! Толькi сабе.
Ён усмiхнуўся ў цемры, ледзь прыўзняўся на локцi, вуснамi знайшоў пл
Название книги: Уратуйце нашы душы ! (на белорусском языке)
Автор(ы): Леонид Панасенко
Жанр: Научная Фантастика
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/uratuyce-nasi-dusi-_-_na-belorusskom-azike_-201673.html
Леанiд Панасенка УРАТУЙЦЕ НАШЫ ДУШЫ! Яшчэ нiколi ў жыццi ён не быў такi счаслiвы. Усё сышлося, зладзiлася як мага лепей. У канторы - парадак. Нарэшце з'явiлiся грошы, а адкуль i як - што каму да гэтага. Дом - поўная чаша, жонка задаволеная жыццём, што з жанчынамi бывае астранамiчна рэдка, дзецi здаровыя. Што яшчэ, скажыце, трэба нармальнаму, сярэдняму чалавеку? Так, ён ведае, што не вызначаецца асаблiвым розумам i не дасягнуў вяршынь, ён ведае дзесяткi спакусаў, якiя недаступныя яму i будуць недаступнымi яго дзецям - i тым не менш шчаслiвы. Бо ведае ўсяму цану i мяжу. Ён даволi малады, Бог даў яму здароўе, дастатак i яшчэ - вось гэтае чароўнае юнае стварэнне, што сонна дыхае цяпер яму ў плячо. Зрэшты, якая лухта. Нiхто нiчога яму не даваў. Ён усё зрабiў сам, сам дасягнуў, здабыў, заваяваў. I калi ўжо дзякаваць за гэта, дык не Богу, не ўдачы, не выпадку, а сабе! Толькi сабе.
Ён усмiхнуўся ў цемры, ледзь прыўзняўся на локцi, вуснамi знайшоў пл
Навигация с клавиатуры: следующая страница - или ,
предыдущая -
